Amerikanomanyaklar

Loupiote ile Cypriuche, ya da Fransa'nın Cannes kentinde yaşayanların taktıkları adlarıyla 'Çöp tenekeleri', Parçabohçaları', kısacası yaşlarının toplamı 150'ye dayanan yoksul, evsiz- barksız bir karı-koca. Hurda bir arabada yaşayan, sokaklardan topladıkları artıklarla geçinen bu çift, birbirlerine tanıştıkları ilk günkü kadar âşık, adeta bir çift muhabbet kuşu. Onları ayakta tutan, yaşama sevinçlerini sürdürmelerini sağlayansa bir tür hastalık: Amerikanomanyaklık. Amerikan denizcilerine karşı bir alerji, hatta onulmaz bir saplatı içindeler. Bu iki tuhaf ihtiyar, kendilerinden beklenmeyen bir zekâ ve güç gösterisiyle ve yaptıkları acımasız planlarla Amerikalıların hakkından gelmenin yolunu buluyorlar, ama buldukları inanılmaz çözüm tam bir kara mizah örneği. İran asıllı Fransız yazar Serge Rezvani'nin büyük bir dil ustalığıyla kaleme aldığı Amerikanomanyaklar, bu iki evsizin, Amerikalıları kendilerine özgü olağanüstü protestanların çevresinde dönen bir politik hiciv. Adalet Ağaoğlu'nun aynı ustalıkla Türkçe'de yarattığı sokak diliyle okuduğumuz ve düyada Amerika'nın istilacı yanının ve Amerika karşıtı eylemlerin adeta bir aynası olan bu küçük roman, güncelliğini kaybetmeyen kurgusu, eğlenceli dili ve şaşırtıcı sonuyla da övgüyü hak ediyor. "Önce şunu söylemeliyim ki biz ikimiz de amirakanomanyağız. Bir çeşit kaşıntı gibi bir şey bu bizimki. Tutabilirsen tut kendini. Amerikalı- hart hart hart. Ama sadece Amerikan denizcileri haa!. Tombul kurtçuklar gibi beyazlar içinde bıngıl bıngıl görüverdik mi onları işte o zaman, inanılmaz ama, bize bir haller oluyor. Bunları karanlık bir sokak köşesinde haklamadan edemiyoruz. İçimizi bir şey öylesine kemiriyor."