Balkonu Kuzeye Bakanlar

zaman çürür gölgelerin kuşluğuna yürürdü hayat
isli taşlar neyi hatırlatırsa oradan ağlardı babam
kuşlara bakmazdım anneme uçar onsuz dönerlerdi
bir kazağın kollarıydı dostum teselliye uzardı
arkadaşlarımın boylarını ölçen sözcükleri vardı
çantalarında taşır büyüdüklerine inanırlardı
ellerini çekiyorum soluğum kısalıyor

bir yorgan bu kadar mı üşütür