Ben Hiç Sensiz Kalmadım Ki

Ben hiç sensiz kalmadım ki... Bu günlerde bir korku kaplıyor içimi, belki de seni kaybetmek endişesi yaratıyor bu korkuyu. Eskiden böyle korkularım yoktu, senden sonra başkalaştım. Aşamadığım bir engel var karşımda, bir dağ gibi büyüdükçe büyüyen, oysa yürekliyimdir, sen olunca hiçbir şey engelleyemez beni... Bu delice aşkı yaşatmak için dilimden aşk sözcükleri, elimden çiçekler eksik olmamalı... En zor anlarımızda birbirimize gülümsersek, dudakların aşk şarkıları söylerse, buz dağları bile erir. İki kumru gibi yaşamalıyız aşkı, saklanmamalıyız, bizi görenler aşkın göğüs kabartan gururunu görmeliler yüzümüzde. Belki de gülüp geçeceksin kelimelerim, ama durduramıyorum duygularımı. Hayatımda hiçbir şeyden korkmazken, ayrılıklardan korkar oldum, korkum seni kaybetmek, o kadar değerlisin ki bende, elimde değil. Ben hiç sensiz kalmadım ki... Şimşekten korkar ya insan, onun gibi bir şey. Korkularım sana değil. Korkum seni çok sevmek, sevgiden korkar mı insan korkuyorum işte. O kadar örtüşüyorsun ki düşlerimle, ya bir gün gidersen, kar yağar, üşür bu kent, ben de üşürüm, seninle ısınırken sensiz ne yapar bu kent?... Seninle her mevsim bahar yağmuru başlar, çiçek kokuların doldurur her yeri, yapraklar yeşerir, goncaya döner güller. Yaşam sürdükçe aşkımız da sürecek, birlikte yürüyeceğiz sokakları, tüm zorlukların üstesinden geleceğiz. Birlikte olduğumuz zamanların bir anını bile boş geçirmemeliyiz, içimizdeki güneşlere yürümeliyiz, güneş bile kıskansın bizi, birbirimiz için Tanrı'ya dua ediyoruz, Tanrı'nın bizi buluşturduğuna şükrediyoruz, Tanrı'nın armağanlarını sunuyorum ellerimle, nasıl hoşumuza gidiyor, sevmeyi, sevilmeyi, kabul edilmeyi bir bütün gibi her şeyimizle yaşıyoruz, hiç ayrılmamalıyız, daha sıkı sarılmalıyız. Ben hiç sensiz kalmadım ki...