Eugen Fink'in ilk olarak 1960'ta yayımlanmış olan kitabı Bir Dünya Sembolü Olarak Oyun, haklı olarak, yazarın anahtar eseri diye bilinir. Kitap, Fink'in otuz yıl boyunca üzerinde çalıştığı pek çok şeyi içerdiği gibi, 1975'teki ölümüne değin sürdüreceği araştırmalara da ışık tutuyor. Fink oyun konusundaki felsefî bakış açılarını kozmolojik olanın esas meramına yönelttiği için, oyun konusu Fink'in çalışmalarının çoğuna serpişiktir. Elinizdeki cilt yalnızca oyunun esas referans noktası olduğu metinleri içerdiği için, bu metinlerde anlatılan şey, öncelikle, Fink'in oyunun da esaslı ölçüde söz konusu olduğu çalışmalarına bağlanmalıdır.
Bir Dünya Sembolü Olarak Oyun, Fink'in eseri için karakteristik olan çok sayıdaki veçheyi bir araya getirmiyor yalnızca. Çok daha önemlisi, Fink'in düşünüşünün belirleyici özelliği olan kozmolojik formülün burada açık bir biçimde dile getirilip geliştiriliyor olmasıdır: 'Oyun' 'dünya' ile ilgilidir (yani, dünya ile ne özdeştir ne de ondan tamamen farklıdır); bu ilgi de 'sembol' kipindedir. Oyun-dünya-sembol, öncelikle, bir bağıntının üç bilinmeyenidir; bu bağıntı, bağıntı olarak, formülün özünü oluşturur.
Eugen Fink'in ilk olarak 1960'ta yayımlanmış olan kitabı Bir Dünya Sembolü Olarak Oyun, haklı olarak, yazarın anahtar eseri diye bilinir. Kitap, Fink'in otuz yıl boyunca üzerinde çalıştığı pek çok şeyi içerdiği gibi, 1975'teki ölümüne değin sürdüreceği araştırmalara da ışık tutuyor. Fink oyun konusundaki felsefî bakış açılarını kozmolojik olanın esas meramına yönelttiği için, oyun konusu Fink'in çalışmalarının çoğuna serpişiktir. Elinizdeki cilt yalnızca oyunun esas referans noktası olduğu metinleri içerdiği için, bu metinlerde anlatılan şey, öncelikle, Fink'in oyunun da esaslı ölçüde söz konusu olduğu çalışmalarına bağlanmalıdır.
Bir Dünya Sembolü Olarak Oyun, Fink'in eseri için karakteristik olan çok sayıdaki veçheyi bir araya getirmiyor yalnızca. Çok daha önemlisi, Fink'in düşünüşünün belirleyici özelliği olan kozmolojik formülün burada açık bir biçimde dile getirilip geliştiriliyor olmasıdır: 'Oyun' 'dünya' ile ilgilidir (yani, dünya ile ne özdeştir ne de ondan tamamen farklıdır); bu ilgi de 'sembol' kipindedir. Oyun-dünya-sembol, öncelikle, bir bağıntının üç bilinmeyenidir; bu bağıntı, bağıntı olarak, formülün özünü oluşturur.
