“Peki, sokak ne işe yarayacak?”
Romanın kahramanlarından birisi sorar, diğeri yanıtlar:
“Sokak öncelikle doğal davranmanızı sağlayacak. Bu dil olarak konuşmanıza yansıyacak. Konuşma ise düşünce ve çabuk düşünmeyi tetikleyecek. Düşünceleriniz uygulama alanı yarattığınız ölçüde ise eylemden duyduğunuz haz ortaya çıkacak.
“Dil, düşünce ve eylem. İnsanı mutlu edecek üç unsurdur...”
Çıkmaz Sokak’ta yazar Mustafa Angın tüm dünyayı bir sokağa sığdırarak bizi uygarlığın getirdiği uçurumun kenarına bırakıyor.
Yaşamda karşılığı olmayan ayrıntılara zaman ayırmayan insanlar… Tamamen kendilerini soyutladıkları bu yeni dünya, doğanın kuralları karşısında iğrençleşiyor, her şeyi –kendisini de- yok ediyor, varlığını sürdüremez hale geliyor. Yaşamını sürdürmesi için sokağın, sokaktaki insanların ruhuna gereksinim duyuyor. Hatta inançlarının nedenini de sokakta buluyor. Çünkü sokak doğayı referans alıyor. Sokak deviniyor, devşiriyor ve doğanın çatışmasıyla birlikte değişiyor.
“Ancak sezgilerimizin güçlü olmasını istiyorsak, gözlem yapacağınız yer mutlaka bir çıkmaz sokak olmalıdır. Çünkü o sokak yalnızca gidenlerin değil, zorunlu olarak geri dönenlerin de sokağıdır…”
“Ve bir kişiyi iki kez görmek, iki kez izlemek, iki kez incelemek, iki kez irdelemek şansına sahipsindir. Ve iki kez bozdurmak, iki kez harcamak, iki kez vurmak ve iki kez sobelemek şansına sahipsindir...”
Şair İlhan Berk’in dediği gibi "…yine sokaktayım. Budapeşte'nin sokakları yok. büyük, cadde gibi. hele hiç çıkmaz sokağa rastlamadığım için üzülüyorum. kentler çıkmaz sokaksız nasıl sevilir?"
Haydi sıkıldım, biraz sokağa çıkalım.
“Peki, sokak ne işe yarayacak?”
Romanın kahramanlarından birisi sorar, diğeri yanıtlar:
“Sokak öncelikle doğal davranmanızı sağlayacak. Bu dil olarak konuşmanıza yansıyacak. Konuşma ise düşünce ve çabuk düşünmeyi tetikleyecek. Düşünceleriniz uygulama alanı yarattığınız ölçüde ise eylemden duyduğunuz haz ortaya çıkacak.
“Dil, düşünce ve eylem. İnsanı mutlu edecek üç unsurdur...”
Çıkmaz Sokak’ta yazar Mustafa Angın tüm dünyayı bir sokağa sığdırarak bizi uygarlığın getirdiği uçurumun kenarına bırakıyor.
Yaşamda karşılığı olmayan ayrıntılara zaman ayırmayan insanlar… Tamamen kendilerini soyutladıkları bu yeni dünya, doğanın kuralları karşısında iğrençleşiyor, her şeyi –kendisini de- yok ediyor, varlığını sürdüremez hale geliyor. Yaşamını sürdürmesi için sokağın, sokaktaki insanların ruhuna gereksinim duyuyor. Hatta inançlarının nedenini de sokakta buluyor. Çünkü sokak doğayı referans alıyor. Sokak deviniyor, devşiriyor ve doğanın çatışmasıyla birlikte değişiyor.
“Ancak sezgilerimizin güçlü olmasını istiyorsak, gözlem yapacağınız yer mutlaka bir çıkmaz sokak olmalıdır. Çünkü o sokak yalnızca gidenlerin değil, zorunlu olarak geri dönenlerin de sokağıdır…”
“Ve bir kişiyi iki kez görmek, iki kez izlemek, iki kez incelemek, iki kez irdelemek şansına sahipsindir. Ve iki kez bozdurmak, iki kez harcamak, iki kez vurmak ve iki kez sobelemek şansına sahipsindir...”
Şair İlhan Berk’in dediği gibi "…yine sokaktayım. Budapeşte'nin sokakları yok. büyük, cadde gibi. hele hiç çıkmaz sokağa rastlamadığım için üzülüyorum. kentler çıkmaz sokaksız nasıl sevilir?"
Haydi sıkıldım, biraz sokağa çıkalım.
