Çiğneme-yutma ve konuşma becerilerinin gerçekleştirilebilmesi için dudaklar, dil ve çenenin uygun şekilde hareket ettirilebilmesi gerekir. Bu organların güç ve hareket kabiliyetinin yeterli olmadığı veya bu organlarla ilgili duyusal farkındalığın düşük olduğu durumlarda gerek çiğneme-yutma fonksiyonu, gerekse konuşma seslerinin üretimi zorlaşacaktır.
Dil-dudak hareketlerindeki (oral-motor hareketlerindeki) problemler gelişimsel olarak çocuklarda veya bazıhastalıklara bağlı olarak yetişkinlerde gözlenir. Örneğin çenenin sağa sola ve yukarı aşağı hareketinin yapılamadığı durumlarda çiğnemede, dudakların tam kapatılamadığı durumlarda yutmayı başlatmada zorlukolabilir. Konuşma seslerinin üretilebilmesi için de dudakların büzülmesi (/o/ ve /u/ sesleri için), sıkıca kapatılması(/m/, /b/ ve /p/ sesleri için) dil ucunun üst dişlerin arkasına temas ettirilmesi (/l/ sesi için) alt dudağın üst dişlerle sıkıştırılması (/f/ ve /v/ sesleri için), ağzın açılıp kapatılması gibi çok çeşitli hareketlerin yapılabilmesi gerekmektedir.
Dil-dudak egzersizlerinin amacı farklı nedenlerle dil ve dudak hareketlerinde zorluk yaşayan çocuk veya yetişkinlere bu hareketlerin öğretilmesi ve böylece çiğneme yutma fonksiyonlarının kolaylaştırılması ve konuşma seslerinin üretimine geçmeden önce buna zemin hazırlayan hareketlerin yaptırılmasıdır. Bu amaçla çalışmayı yaptıran kişi yönerge verip model olur ve aynısının yapılmasını bekler. Taklidin yeterli olmadığı durumlarda fiziksel yardımda bulunularak hareket kolaylaştırılabilir. Zamanla hareketlerin bağımsız yapılması beklenir.
Çiğneme-yutma ve konuşma becerilerinin gerçekleştirilebilmesi için dudaklar, dil ve çenenin uygun şekilde hareket ettirilebilmesi gerekir. Bu organların güç ve hareket kabiliyetinin yeterli olmadığı veya bu organlarla ilgili duyusal farkındalığın düşük olduğu durumlarda gerek çiğneme-yutma fonksiyonu, gerekse konuşma seslerinin üretimi zorlaşacaktır.
Dil-dudak hareketlerindeki (oral-motor hareketlerindeki) problemler gelişimsel olarak çocuklarda veya bazı hastalıklara bağlı olarak yetişkinlerde gözlenir. Örneğin çenenin sağa sola ve yukarı aşağı hareketinin yapılamadığı durumlarda çiğnemede, dudakların tam kapatılamadığı durumlarda yutmayı başlatmada zorluk olabilir. Konuşma seslerinin üretilebilmesi için de dudakların büzülmesi (/o/ ve /u/ sesleri için), sıkıca kapatılması (/m/, /b/ ve /p/ sesleri için) dil ucunun üst dişlerin arkasına temas ettirilmesi (/l/ sesi için) alt dudağın üst dişlerle sıkıştırılması (/f/ ve /v/ sesleri için), ağzın açılıp kapatılması gibi çok çeşitli hareketlerin yapılabilmesi gerekmektedir.
Dil-dudak egzersizlerinin amacı farklı nedenlerle dil ve dudak hareketlerinde zorluk yaşayan çocuk veya
yetişkinlere bu hareketlerin öğretilmesi ve böylece çiğneme yutma fonksiyonlarının kolaylaştırılması ve konuşma seslerinin üretimine geçmeden önce buna zemin hazırlayan hareketlerin yaptırılmasıdır. Bu amaçla çalışmayı yaptıran kişi yönerge verip model olur ve aynısının yapılmasını bekler. Taklidin yeterli olmadığı durumlarda fiziksel yardımda bulunularak hareket kolaylaştırılabilir. Zamanla hareketlerin bağımsız yapılması beklenir.
Çiğneme-yutma ve konuşma becerilerinin gerçekleştirilebilmesi için dudaklar, dil ve çenenin uygun şekilde hareket ettirilebilmesi gerekir. Bu organların güç ve hareket kabiliyetinin yeterli olmadığı veya bu organlarla ilgili duyusal farkındalığın düşük olduğu durumlarda gerek çiğneme-yutma fonksiyonu, gerekse konuşma seslerinin üretimi zorlaşacaktır.
Dil-dudak hareketlerindeki (oral-motor hareketlerindeki) problemler gelişimsel olarak çocuklarda veya bazıhastalıklara bağlı olarak yetişkinlerde gözlenir. Örneğin çenenin sağa sola ve yukarı aşağı hareketinin yapılamadığı durumlarda çiğnemede, dudakların tam kapatılamadığı durumlarda yutmayı başlatmada zorlukolabilir. Konuşma seslerinin üretilebilmesi için de dudakların büzülmesi (/o/ ve /u/ sesleri için), sıkıca kapatılması(/m/, /b/ ve /p/ sesleri için) dil ucunun üst dişlerin arkasına temas ettirilmesi (/l/ sesi için) alt dudağın üst dişlerle sıkıştırılması (/f/ ve /v/ sesleri için), ağzın açılıp kapatılması gibi çok çeşitli hareketlerin yapılabilmesi gerekmektedir.
Dil-dudak egzersizlerinin amacı farklı nedenlerle dil ve dudak hareketlerinde zorluk yaşayan çocuk veya yetişkinlere bu hareketlerin öğretilmesi ve böylece çiğneme yutma fonksiyonlarının kolaylaştırılması ve konuşma seslerinin üretimine geçmeden önce buna zemin hazırlayan hareketlerin yaptırılmasıdır. Bu amaçla çalışmayı yaptıran kişi yönerge verip model olur ve aynısının yapılmasını bekler. Taklidin yeterli olmadığı durumlarda fiziksel yardımda bulunularak hareket kolaylaştırılabilir. Zamanla hareketlerin bağımsız yapılması beklenir.
Çiğneme-yutma ve konuşma becerilerinin gerçekleştirilebilmesi için dudaklar, dil ve çenenin uygun şekilde hareket ettirilebilmesi gerekir. Bu organların güç ve hareket kabiliyetinin yeterli olmadığı veya bu organlarla ilgili duyusal farkındalığın düşük olduğu durumlarda gerek çiğneme-yutma fonksiyonu, gerekse konuşma seslerinin üretimi zorlaşacaktır.
Dil-dudak hareketlerindeki (oral-motor hareketlerindeki) problemler gelişimsel olarak çocuklarda veya bazı hastalıklara bağlı olarak yetişkinlerde gözlenir. Örneğin çenenin sağa sola ve yukarı aşağı hareketinin yapılamadığı durumlarda çiğnemede, dudakların tam kapatılamadığı durumlarda yutmayı başlatmada zorluk olabilir. Konuşma seslerinin üretilebilmesi için de dudakların büzülmesi (/o/ ve /u/ sesleri için), sıkıca kapatılması (/m/, /b/ ve /p/ sesleri için) dil ucunun üst dişlerin arkasına temas ettirilmesi (/l/ sesi için) alt dudağın üst dişlerle sıkıştırılması (/f/ ve /v/ sesleri için), ağzın açılıp kapatılması gibi çok çeşitli hareketlerin yapılabilmesi gerekmektedir.
Dil-dudak egzersizlerinin amacı farklı nedenlerle dil ve dudak hareketlerinde zorluk yaşayan çocuk veya
yetişkinlere bu hareketlerin öğretilmesi ve böylece çiğneme yutma fonksiyonlarının kolaylaştırılması ve konuşma seslerinin üretimine geçmeden önce buna zemin hazırlayan hareketlerin yaptırılmasıdır. Bu amaçla çalışmayı yaptıran kişi yönerge verip model olur ve aynısının yapılmasını bekler. Taklidin yeterli olmadığı durumlarda fiziksel yardımda bulunularak hareket kolaylaştırılabilir. Zamanla hareketlerin bağımsız yapılması beklenir.
