Dilime Gerili Pankart; edebi bir tat ve zenginlik içerisinde, zulme, düşkünlüğe, gönüllü köleliğe itiraz eden ve aynı zamanda onurlu, özgür ve erdemli yaşama azmine omuz veren yazılardan oluşuyor.
Ali Değirmenci, bir hüzün atlasına dönüşen geniş bir coğrafyada, direniş ve tanıklık içinde sınanan bu yazılarıyla umudu yeşertmenin yanı sıra, sesimizi ateşe vererek “güzel söz”ün burçlarını birlikte onarma ve ışıklandırma çağrısında bulunuyor.
“Şimdi gel o kandili yeniden yakalım ey evin son bekçisi olan çocuk! Cefakar anaların, dertli babaların, içi örsle çekiç arasında ezilen yiğitlerin, yaşlı gözlerle dağların omzundan yıldızlara bakan kızların içinden geçelim. Sen o fidanı yeniden dik ve içimize tüneyen kötülük, karamsarlık dağlarını kov. İkiliği bitir, ellerimizi birleştir, sırtımızı yeniden sıvazla. Safımızı vahyin ışıklarıyla dirilt, soframızı şükür ve infakla arındır. Devasa tabutluklara dönen şehirlerimizi onar. Tankların üzerine çıkıp içli bir ezan oku, dünyanın kulağına.”
Dilime Gerili Pankart; edebi bir tat ve zenginlik içerisinde, zulme, düşkünlüğe, gönüllü köleliğe itiraz eden ve aynı zamanda onurlu, özgür ve erdemli yaşama azmine omuz veren yazılardan oluşuyor.
Ali Değirmenci, bir hüzün atlasına dönüşen geniş bir coğrafyada, direniş ve tanıklık içinde sınanan bu yazılarıyla umudu yeşertmenin yanı sıra, sesimizi ateşe vererek “güzel söz”ün burçlarını birlikte onarma ve ışıklandırma çağrısında bulunuyor.
“Şimdi gel o kandili yeniden yakalım ey evin son bekçisi olan çocuk! Cefakar anaların, dertli babaların, içi örsle çekiç arasında ezilen yiğitlerin, yaşlı gözlerle dağların omzundan yıldızlara bakan kızların içinden geçelim. Sen o fidanı yeniden dik ve içimize tüneyen kötülük, karamsarlık dağlarını kov. İkiliği bitir, ellerimizi birleştir, sırtımızı yeniden sıvazla. Safımızı vahyin ışıklarıyla dirilt, soframızı şükür ve infakla arındır. Devasa tabutluklara dönen şehirlerimizi onar. Tankların üzerine çıkıp içli bir ezan oku, dünyanın kulağına.”
