Son on, yirmi yıldır dünyada kapitalizme karşı alttan alta gelişen saldırı hareketini "küreselleşme-karşıtlığı"yla ifade etmek ya da bununla sınırlamak yeterince açıklayıcı olamamaktadır. Direnmek, Yaratmaktır'da filozof Miguel Benasayag ile gazeteci Florence Aubenas, çeşitli örneklerden yola çıkarak bu hareketin özgün bir analizini sunuyorlar. Bu "yeni radikallik" içinde, kimileri geçici kimileri uzun vadeli çeşitli biçimler almakta, kimi hareketler "muhalif bir öznellik" oluştururken, kimileri ise yalnızca pragmatik kalmaktadır. Ancak tüm bu hareketlerin, bilincinde olunmasa da, ortak özellikleri vardır. İşte Benasayag ile Aubenas'ın üzerinde durduğu şey budur: Son on yılların muzaffer bireyciliğinden kopuş ve neo-liberalizmi "aşılmaz ufuk" olarak görmemek; keza eski tarz muhalefetten kopmuş olmak. Bu "yeni radikal" hareketler ne önceden tarif edilmiş toplum modellerine göre hareket ediyorlar, ne de iktidarı fethe çıkmış bir partinin direktifleriyle... Günümüzde dünyanın her yerindeki milyonlarca insan yeni bir "bağ arzusu" peşinde. Fransa ve Arjantin'deki halk üniversitelerinden alternatif psikiyatri deneyimlerine, Latin Amerika'daki topraksız köylü hareketlerinden Avrupalıların "kâğıtsızlar" için seferber olmasına dek uzanan geniş bir yelpaze içinde dolaşan yazarlar, bu bağ arzusunun kapitalizmin temel hedefi olan tek ve merkezi bir dünya projesini nasıl sabote etmeye başladığını ve bu neşeli çokluğun alternatif bir ekonomi okumasına yolu nasıl açtığını gösterirken, her coğrafyada ve her an su yüzüne çıkabilecek bu yeni muhalefetin özgünlüğü üzerinde de duruyorlar.
Son on, yirmi yıldır dünyada kapitalizme karşı alttan alta gelişen saldırı hareketini "küreselleşme-karşıtlığı"yla ifade etmek ya da bununla sınırlamak yeterince açıklayıcı olamamaktadır. Direnmek, Yaratmaktır'da filozof Miguel Benasayag ile gazeteci Florence Aubenas, çeşitli örneklerden yola çıkarak bu hareketin özgün bir analizini sunuyorlar. Bu "yeni radikallik" içinde, kimileri geçici kimileri uzun vadeli çeşitli biçimler almakta, kimi hareketler "muhalif bir öznellik" oluştururken, kimileri ise yalnızca pragmatik kalmaktadır. Ancak tüm bu hareketlerin, bilincinde olunmasa da, ortak özellikleri vardır. İşte Benasayag ile Aubenas'ın üzerinde durduğu şey budur: Son on yılların muzaffer bireyciliğinden kopuş ve neo-liberalizmi "aşılmaz ufuk" olarak görmemek; keza eski tarz muhalefetten kopmuş olmak. Bu "yeni radikal" hareketler ne önceden tarif edilmiş toplum modellerine göre hareket ediyorlar, ne de iktidarı fethe çıkmış bir partinin direktifleriyle... Günümüzde dünyanın her yerindeki milyonlarca insan yeni bir "bağ arzusu" peşinde. Fransa ve Arjantin'deki halk üniversitelerinden alternatif psikiyatri deneyimlerine, Latin Amerika'daki topraksız köylü hareketlerinden Avrupalıların "kâğıtsızlar" için seferber olmasına dek uzanan geniş bir yelpaze içinde dolaşan yazarlar, bu bağ arzusunun kapitalizmin temel hedefi olan tek ve merkezi bir dünya projesini nasıl sabote etmeye başladığını ve bu neşeli çokluğun alternatif bir ekonomi okumasına yolu nasıl açtığını gösterirken, her coğrafyada ve her an su yüzüne çıkabilecek bu yeni muhalefetin özgünlüğü üzerinde de duruyorlar.
