Edebi Mekanın Poetikası, Abdülhak Şinasi Hisar'ın romanlarında mekan tasarımına yön veren zamansal mesafenin mekanlaşma sürecindeki etkilerine odaklanan bir kitap. Birinci bölümde bu etkinin iz, metafora dönüklük ve nostalji kavramlarına atıfla açığa çıkarıldığını görüyoruz. İkinci bölümdeyse yazar, Abdülhak Şinasi Hisar romanlarının mekan tasarımını belirginleştirmeyi, onları tarihsel sürekliliğin bir parçası kılarak sağlıyor. Bu noktadan hareketle ikinci bölüme, söz konusu romanların modern Türk edebiyatından seçilen eserlerle bir arada düşünülmesiyle ilerleyen karşılaştırmalı bir okuma olarak bakılabilir. Temelse zamansal kategoriler olarak görülebilecek geçmişin (Beş Şehir- Ahmet Hamdi Tanpınar, Fatih-Harbiye- Peyami Safa), geleceğin (Ankara- Yakup Kadri Karaosmanoğlu, Aganta Burina Burinata- Halikarnas Balıkçısı) ve şimdinin (Hakkari'de Bir Mevsim- Ferit Edgü, Bin Hüzünlü Haz- Hasan Ali Toptaş) imkanlarını öne çıkaran farklı ilgi ve yönelimlerin mekanlaşma sürecindeki etkileri de ikinci bölümde analiz edilmektedir.
“Zamanın anakronik tecrübesiyle yırtılmaya yol açan şimdi'de boşluk, çizgisel zamanın (khronos) geçmiş-bugün-gelecek ayrımlarını, hatırlamanın tükenmez zamanıyla (kairos) gerilime sokmakta, bu gerilimse fark etme ve yitirmeyi bir arada ve sürekli üreten bir dili açığa çıkarmaktadır.
Edebi Mekanın Poetikası, Abdülhak Şinasi Hisar'ın romanlarında mekan tasarımına yön veren zamansal mesafenin mekanlaşma sürecindeki etkilerine odaklanan bir kitap. Birinci bölümde bu etkinin iz, metafora dönüklük ve nostalji kavramlarına atıfla açığa çıkarıldığını görüyoruz. İkinci bölümdeyse yazar, Abdülhak Şinasi Hisar romanlarının mekan tasarımını belirginleştirmeyi, onları tarihsel sürekliliğin bir parçası kılarak sağlıyor. Bu noktadan hareketle ikinci bölüme, söz konusu romanların modern Türk edebiyatından seçilen eserlerle bir arada düşünülmesiyle ilerleyen karşılaştırmalı bir okuma olarak bakılabilir. Temelse zamansal kategoriler olarak görülebilecek geçmişin (Beş Şehir- Ahmet Hamdi Tanpınar, Fatih-Harbiye- Peyami Safa), geleceğin (Ankara- Yakup Kadri Karaosmanoğlu, Aganta Burina Burinata- Halikarnas Balıkçısı) ve şimdinin (Hakkari'de Bir Mevsim- Ferit Edgü, Bin Hüzünlü Haz- Hasan Ali Toptaş) imkanlarını öne çıkaran farklı ilgi ve yönelimlerin mekanlaşma sürecindeki etkileri de ikinci bölümde analiz edilmektedir.
“Zamanın anakronik tecrübesiyle yırtılmaya yol açan şimdi'de boşluk, çizgisel zamanın (khronos) geçmiş-bugün-gelecek ayrımlarını, hatırlamanın tükenmez zamanıyla (kairos) gerilime sokmakta, bu gerilimse fark etme ve yitirmeyi bir arada ve sürekli üreten bir dili açığa çıkarmaktadır.
