Osmanlı iktisadi ve sosyal tarih araştırmaları için bilgi zenginliğine ve çeşitliliğine sahip kaynaklardan biri de vakıflarla ilgili muhasebe bilançolarıdır. Vakıf muhasebe bilançolarının ekonomik ve sosyal tarih araştırmaları için taşıdığı büyük potansiyele ilk kez merhum Ömer Lütfi Barkan dikkat çekmiş ve kendisi bazı vakıfların 15. ve 16. yüzyıllara ait muhasebe bilançolarını yayımlamış ve değerlendirmiştir. Yakın zamanlarda arşivde 17., 18. ve 19. yüzyıllara ait pek çok vakıf muhasebe defterleri tasnif edilerek araştırıcıların hizmetine sunulmuştur. Böylece vakıflarla ilgili daha uzun dönemleri kapsayan çalışmaların önü açılmıştır. Bu çalışmada İstanbul'da bulunan Sultan Süleyman, başka bir ifadeyle Süleymaniye Vakfı ile Bolayır'daki Şehzade Gazi Süleyman Paşa Vakıflarının yıllık muhasebe defterlerinden elde edilen bilgiler ışığında hem işleyen bir kurum olarak büyük kamu vakıflarının gelişme eğilimleri ve hem de ele alınan dönemin iktisadi ve mali özellikleri ana çizgileriyle değerlendirilmiştir.
Osmanlı iktisadi ve sosyal tarih araştırmaları için bilgi zenginliğine ve çeşitliliğine sahip kaynaklardan biri de vakıflarla ilgili muhasebe bilançolarıdır. Vakıf muhasebe bilançolarının ekonomik ve sosyal tarih araştırmaları için taşıdığı büyük potansiyele ilk kez merhum Ömer Lütfi Barkan dikkat çekmiş ve kendisi bazı vakıfların 15. ve 16. yüzyıllara ait muhasebe bilançolarını yayımlamış ve değerlendirmiştir. Yakın zamanlarda arşivde 17., 18. ve 19. yüzyıllara ait pek çok vakıf muhasebe defterleri tasnif edilerek araştırıcıların hizmetine sunulmuştur. Böylece vakıflarla ilgili daha uzun dönemleri kapsayan çalışmaların önü açılmıştır. Bu çalışmada İstanbul'da bulunan Sultan Süleyman, başka bir ifadeyle Süleymaniye Vakfı ile Bolayır'daki Şehzade Gazi Süleyman Paşa Vakıflarının yıllık muhasebe defterlerinden elde edilen bilgiler ışığında hem işleyen bir kurum olarak büyük kamu vakıflarının gelişme eğilimleri ve hem de ele alınan dönemin iktisadi ve mali özellikleri ana çizgileriyle değerlendirilmiştir.
