Salih bir kul der ki:
Birkaç kişiyle bir mezarlıkta oturuyorduk. Derken gencin biri süratle yanımızdan geçti. Onu bu halde görünce yanımdakilere dönerek, "Bunun gibi gençler Müslümanların başına bela oluyor!" dedim.
O gece rüyamda aynı genci gördüm. Ölmüş ve tabuta konmuş bir vaziyette yanıma getirildi. Sonra da elime çatal-bıçak verildi. "Haydi, yemeye başla!" dendi. "Fesuphanallah! Kaç yıldır hayvan eti bile yemiyorum. Nasıl olur da ölü eti yerim?" dedim. "Sen zaten onun gıybetini ettin: öyleyse neden etini de yemeyesin ki?" dediler. Bunun üzerine tövbe ettim ve ölü gencin etini yemekten kurtuldum.
Rüyamın ardından bir yıl boyunca aynı mezarlığa gidip geldim. Sadece o genci görmek istiyordum. Nihayet bir yıl sonra karşılaştık. Ben daha bir şey söylemeden o bana dönerek, "Tövbe ettin mi?" diye sordu. Evet, dedim. O halde evine gidebilirsin, dedi. Artık seni affettim!..
Salih bir kul der ki:
Birkaç kişiyle bir mezarlıkta oturuyorduk. Derken gencin biri süratle yanımızdan geçti. Onu bu halde görünce yanımdakilere dönerek, "Bunun gibi gençler Müslümanların başına bela oluyor!" dedim.
O gece rüyamda aynı genci gördüm. Ölmüş ve tabuta konmuş bir vaziyette yanıma getirildi. Sonra da elime çatal-bıçak verildi. "Haydi, yemeye başla!" dendi. "Fesuphanallah! Kaç yıldır hayvan eti bile yemiyorum. Nasıl olur da ölü eti yerim?" dedim. "Sen zaten onun gıybetini ettin: öyleyse neden etini de yemeyesin ki?" dediler. Bunun üzerine tövbe ettim ve ölü gencin etini yemekten kurtuldum.
Rüyamın ardından bir yıl boyunca aynı mezarlığa gidip geldim. Sadece o genci görmek istiyordum. Nihayet bir yıl sonra karşılaştık. Ben daha bir şey söylemeden o bana dönerek, "Tövbe ettin mi?" diye sordu. Evet, dedim. O halde evine gidebilirsin, dedi. Artık seni affettim!..
