Hanımım ve Ben

"Hanımım Fiammetta Bianchini, kaşlarını alıyor ve dudaklarını renklendiriyordu ki beklenmeyen oldu ve Kutsal Roma İmparatorluğu Ordusu, Tanrı'nın ebedi şehrinin surlarında, yağma ve eziyet etmeye hazır yarı deli yarı aç asker selinin girebileceği bir delik açtı." Sarah Dunant'ın on altıncı yüzyıl Rönesans İtalya'sını anlatan destansı romanı böyle başlar. Fahişe Fiammetta ve yoldaşı cüce Bucino, yuttukları mücevherler hâlâ midelerindeyken yağmalanan Roma'dan Doğu-Batı ticaretinin parlak olduğu Venedik'e kaçarlar: zengin ve kokuşmuş, dindar ve çıkarcı, güzel ve sefil. Cesaretleri ve kıvrak zekâları sayesinde kısa sürede birer Venedikli olmuşlardır. Birlikte kusursuz bir ortaklık kurarlar: keskin zekâlı bir cüce ve doğduğu andan itibaren erkekleri etkilemek, eğlendirmek ve büyülemek için eğitilmiş çekici bir fahişe. O zaman söylendiği şekliyle: dürüst bir fahişe. Fakat servetleri büyüdükçe bu kusursuz ortaklıkları da tehlike altına girmeye başlar. Dünyanın en büyük şehirlerinden birinin tarihte en güçlü olduğu zamanlarda geçen bu kitap, zevkin günahlarını ve günahın zevklerini anlatıyor.