Kanunilik bloku, idare hukukunda idarenin kanuniliği ilkesinin referans normlarını anlatan bir kavramdır. İdarenin kanuniliği ilkesi ise klasik tanımıyla idari faaliyet ile kanun arasında hem bir uygunluk hem de bir dayanma ilişkisini anlatan bir kavramdır. Dolayısıyla idarenin kanuniliği ilkesinin temel referans normu kanunlardır. İdarenin kanuniliği ilkesinin kabul edildiği dönemlerde yalnızca kanunlardan oluşan kanunilik bloku, kanun kavramında yaşanan dönüşüm neticesinde birtakım genişlemelere uğramıştır. Bu genişleme neticesinde idarenin yargısal denetiminde kullanılan normlar da nicelik olarak önemli ölçüde genişlemiş ve idare yalnızca kanunlara değil, kanunlarla birlikte pek çok norma da riayet etme yükümlülüğü altına girmiştir. Bu çalışmada kanunilik blokunda yaşanan bu genişlemenin idarenin yargısal denetimine yansımaları ele alınacaktır.
Kanunilik bloku, idare hukukunda idarenin kanuniliği ilkesinin referans normlarını anlatan bir kavramdır. İdarenin kanuniliği ilkesi ise klasik tanımıyla idari faaliyet ile kanun arasında hem bir uygunluk hem de bir dayanma ilişkisini anlatan bir kavramdır. Dolayısıyla idarenin kanuniliği ilkesinin temel referans normu kanunlardır. İdarenin kanuniliği ilkesinin kabul edildiği dönemlerde yalnızca kanunlardan oluşan kanunilik bloku, kanun kavramında yaşanan dönüşüm neticesinde birtakım genişlemelere uğramıştır. Bu genişleme neticesinde idarenin yargısal denetiminde kullanılan normlar da nicelik olarak önemli ölçüde genişlemiş ve idare yalnızca kanunlara değil, kanunlarla birlikte pek çok norma da riayet etme yükümlülüğü altına girmiştir. Bu çalışmada kanunilik blokunda yaşanan bu genişlemenin idarenin yargısal denetimine yansımaları ele alınacaktır.
