İstanbul Yolcuları

Gecenin sessizliğinde hafızamın derinliklerini yokladım. Garbis Amca'mın Avrupa'ya gidişi geldi gözümün önüne. Karaköy limanındaki dev yolcu gemisi, aileler ve dostlar, sarılmalar, ağlaşmalar, hoparlörden yayılan bir ses, Zehra Bilir'in boğuk sesi. Biri onu gemide görüp tanımış ve Kapıldım Gidiyorum şarkısını söylemesini rica etmişti. Şarkıyı bir kez daha duyma arzusu doldurdu içimi. Nasıl olacaktı? Süpermarketteki Türk kasiyer kıza sorsa mıydım? Bu fikir içimi biraz rahatlat, gerçi benden yirmi yaş küçük Leyla'nın şarkıyı bildiğine hiç ihtimal vermiyordum ya... "Silva'cığım kendini Elizabeth Taylor'la kıyaslamaya kalkmayacaksın herhalde," diye sordu şaşkınlıkla Ani. "Güzellik onda, para onda. Her şeyi yapabilir, her şeye sahip olabilir. Seninse, kocan yasak ettiği için mahalleden çıkmaya bile hakkın yok." "Ne yani! Biz de gudubet değiliz ya!" diye hiddetle çıkıştı Silva. "Güzelce giydirilip kuşatılan o taşbebeklerden herhangi birinin peşine bir alay yaygaracı velet takın, önüne bir kova su ile yer bezi, rendelenecek soğanlar, içi doldurulacak biberler, çitilenecek bir ton çamaşır, kocanın, çocukların çamaşırları, kaynananın perdeleri, büyük halanın kolalanacak masa örtüsü ve daha bilmem ne koyun da, bizden ne fazlası varmış görün!"