Kahverenkli'den…
An ile zaman arasındaki ilişki, şimdi ile gelecek arasındaki ilişki, 3. sayımızın dosya konusu oldu.“Quo vadimus/Nereye gidiyoruz?”sorusu ile,“sanat ve gelecek kurgusu”nu ele almaya çalıştık bu sayımızda.
“Carpe Diem” sözünü, “Ölü Ozanlar Derneği” filminden anımsıyoruz çoklukla; “anı yaşa!”
Sözün bilinirliği, oldukça eski aslında. Roma'nın Cumhuriyet olduğu döneminde doğmuş, imparatorluk olduğu döneminde de yaşamış “resim kelimesiz bir şiirdir” diyen Horatius'a ait bir söz bu. Geleceğin ne olacağı bilinmediğinden yaşanılan zamanın kıymetli olduğunu anlatmak veya gelecek hakkında endişelenmek yerine yaşanılan ânın ve değerinin farkına varılması gereğini vurgulamak maksadıyla önemli. Gelecek kaygısından azade olma, henüz yaşanmamış geleceğin gölgesi ile anı karanlığa sürüklememe arayışının bir ifadesi. Zaman söz konusu olduğunda da “an”dır haliyle önemli ve gerçek olan.
Ancak öte yandan, aynı Latince sözlerin, kimi Hıristiyan manzumelerinde“günü anlamlı yaşa!”manasında da kullanıldığını biliyoruz; bizdeki“bugün Allah için ne yaptın?”sorusunun yerine geçen bir uyarı, hatırlatma niyetiyle. Sözcüklerin bu tarz kullanımı, Horatius'un kullanımından farklıdır kuşkusuz. Hem günü, geleceği düşünerek yaşamak gerektiği vurgulanır hem de yaşanılan dünyanın ve günün geçiciliği, aslolanın öbür dünyanın sonsuzluğu olduğu ve buna hazırlanma mecburiyeti hatırlatılmak istenir bu ifadelerle. Haliyle zaman söz konusu olduğunda, “gelecek”tir önemli olan ve “an”ı belirlemesi gereken.
Her durumda geçmiş, şimdi ve gelecek kavramlarıyla, yani objektif olarak var olup olmadığı, bükülebilirliği, akıp akmadığı veya hangi yönde aktığı tartışılmaya devam eden“zaman”ile ilgili bir mesele bu.
Bizler de zamanın penceresinden bakıp, gelecek bilinebilir mi, gelecek kurgulanabilir mi, güne bakıp nereye gitmekte olduğumuz öngörülebilir mi, sorularına yanıt aramak istedik; öngörülen veya kaçınılması için çaba sarf edilen gelecek kurgularına yer verdik.
Sanat geleceği öngörebilir mi?
Sanat geleceğin kurgulanmasında nasıl bir rol oynar?
Dünyadaki gelişmeleri ve sanatın durumunu göz önünde tutarak büyük bir kırılmanın öngününü yaşadığımızı söyleyebilir miyiz?
Bu soruların esinlediği yazılar karşılayacak sizi bu sayımızdaki dosyada.
Önceki sayılarımızda olduğu gibi, bu sayımızda da dosya yazıları, içeriğimizin sadece bir bölümünü oluşturuyor. Diğer bölümümüzde, 2015 öyküleri üzerine kapsamlı bir değerlendirme; inceleme, öykü, anlatı yazıları, şiir ve kitap değerlendirmesi bulacaksınız. Sayfalarımızı, gönderdiğiniz yazı ve çizilerinizle dolduruyoruz, hazırlıyoruz; birlikte hazırlayacağımız yeni sayımızda görüşmek ümidiyle…
Şubat, 2016
Bu sayıda…
Distopyalar çağında / Şöhret Baltaş
Yarın bugünün içinnde! / A. Hakan Güvenir
Gelecek ve sanat / A. Halûk Ünal
Zaman sarısı / Sezai Sarıoğlu
Sanat ve gelecek / XWE Metin Ayçiçek
Distopyalar çağında sanat / Hasan Uygun
Otoyol sanatı mı yoksa duyumsanan sanat mı? / Rahmi Öğdül
Savaş sanatı yenecek! / Korkut Akın
Geleceğin karamsar öngörüsü; distopya / Özgecan Şimşek
Çiyin serinletici etkisini verebilecek sözcüklere su serpilir / Salih Aydemir
Geçmiş, bugün ve gelerecek arasındaki bağ / Taies Farzan
Yeni bir gerçeklik için yeni bir geçmiş yaratmak / Onur Sefer
Ütopya ve distopya üzerine bir derkenar / Serdar Aygün
Sanat uzun, gelecek yakın / Seran Demiral
2015'in öykülerine dair bazı tespitler / Hülya Soyşekerci
Apartman / Erdal Turt
Turuncu / Cem Kertiş
Hüsrevgiller / İsmail Topçu
Aşk'ın arkeolojisi / Işık Yavuz
Her iki taraftan kurşun yemek / Emre Karacaoğlu
Edebiyatın kurmaca evreninde ötekileşen / Erinç Büyükaşık
Tıpa tıp / Kenan Yaşar
Diriltici düşünüşün sonsuzluk düşüncesi – 2 / Elçibey
Küresel sanat pusulası / Korkut Akın
Soru-cevap kısmında ayrıca: Osman Akınhay, Sibel Öz, İnan Çetin, Volkan Hacıoğlu, Ayşe Alben Altunç
Kahverenkli'den…
An ile zaman arasındaki ilişki, şimdi ile gelecek arasındaki ilişki, 3. sayımızın dosya konusu oldu.“Quo vadimus/Nereye gidiyoruz?”sorusu ile,“sanat ve gelecek kurgusu”nu ele almaya çalıştık bu sayımızda.
“Carpe Diem” sözünü, “Ölü Ozanlar Derneği” filminden anımsıyoruz çoklukla; “anı yaşa!”
Sözün bilinirliği, oldukça eski aslında. Roma'nın Cumhuriyet olduğu döneminde doğmuş, imparatorluk olduğu döneminde de yaşamış “resim kelimesiz bir şiirdir” diyen Horatius'a ait bir söz bu. Geleceğin ne olacağı bilinmediğinden yaşanılan zamanın kıymetli olduğunu anlatmak veya gelecek hakkında endişelenmek yerine yaşanılan ânın ve değerinin farkına varılması gereğini vurgulamak maksadıyla önemli. Gelecek kaygısından azade olma, henüz yaşanmamış geleceğin gölgesi ile anı karanlığa sürüklememe arayışının bir ifadesi. Zaman söz konusu olduğunda da “an”dır haliyle önemli ve gerçek olan.
Ancak öte yandan, aynı Latince sözlerin, kimi Hıristiyan manzumelerinde“günü anlamlı yaşa!”manasında da kullanıldığını biliyoruz; bizdeki“bugün Allah için ne yaptın?”sorusunun yerine geçen bir uyarı, hatırlatma niyetiyle. Sözcüklerin bu tarz kullanımı, Horatius'un kullanımından farklıdır kuşkusuz. Hem günü, geleceği düşünerek yaşamak gerektiği vurgulanır hem de yaşanılan dünyanın ve günün geçiciliği, aslolanın öbür dünyanın sonsuzluğu olduğu ve buna hazırlanma mecburiyeti hatırlatılmak istenir bu ifadelerle. Haliyle zaman söz konusu olduğunda, “gelecek”tir önemli olan ve “an”ı belirlemesi gereken.
Her durumda geçmiş, şimdi ve gelecek kavramlarıyla, yani objektif olarak var olup olmadığı, bükülebilirliği, akıp akmadığı veya hangi yönde aktığı tartışılmaya devam eden“zaman”ile ilgili bir mesele bu.
Bizler de zamanın penceresinden bakıp, gelecek bilinebilir mi, gelecek kurgulanabilir mi, güne bakıp nereye gitmekte olduğumuz öngörülebilir mi, sorularına yanıt aramak istedik; öngörülen veya kaçınılması için çaba sarf edilen gelecek kurgularına yer verdik.
Sanat geleceği öngörebilir mi?
Sanat geleceğin kurgulanmasında nasıl bir rol oynar?
Dünyadaki gelişmeleri ve sanatın durumunu göz önünde tutarak büyük bir kırılmanın öngününü yaşadığımızı söyleyebilir miyiz?
Bu soruların esinlediği yazılar karşılayacak sizi bu sayımızdaki dosyada.
Önceki sayılarımızda olduğu gibi, bu sayımızda da dosya yazıları, içeriğimizin sadece bir bölümünü oluşturuyor. Diğer bölümümüzde, 2015 öyküleri üzerine kapsamlı bir değerlendirme; inceleme, öykü, anlatı yazıları, şiir ve kitap değerlendirmesi bulacaksınız. Sayfalarımızı, gönderdiğiniz yazı ve çizilerinizle dolduruyoruz, hazırlıyoruz; birlikte hazırlayacağımız yeni sayımızda görüşmek ümidiyle…
Şubat, 2016
Bu sayıda…
Distopyalar çağında / Şöhret Baltaş
Yarın bugünün içinnde! / A. Hakan Güvenir
Gelecek ve sanat / A. Halûk Ünal
Zaman sarısı / Sezai Sarıoğlu
Sanat ve gelecek / XWE Metin Ayçiçek
Distopyalar çağında sanat / Hasan Uygun
Otoyol sanatı mı yoksa duyumsanan sanat mı? / Rahmi Öğdül
Savaş sanatı yenecek! / Korkut Akın
Geleceğin karamsar öngörüsü; distopya / Özgecan Şimşek
Çiyin serinletici etkisini verebilecek sözcüklere su serpilir / Salih Aydemir
Geçmiş, bugün ve gelerecek arasındaki bağ / Taies Farzan
Yeni bir gerçeklik için yeni bir geçmiş yaratmak / Onur Sefer
Ütopya ve distopya üzerine bir derkenar / Serdar Aygün
Sanat uzun, gelecek yakın / Seran Demiral
2015'in öykülerine dair bazı tespitler / Hülya Soyşekerci
Apartman / Erdal Turt
Turuncu / Cem Kertiş
Hüsrevgiller / İsmail Topçu
Aşk'ın arkeolojisi / Işık Yavuz
Her iki taraftan kurşun yemek / Emre Karacaoğlu
Edebiyatın kurmaca evreninde ötekileşen / Erinç Büyükaşık
Tıpa tıp / Kenan Yaşar
Diriltici düşünüşün sonsuzluk düşüncesi – 2 / Elçibey
Küresel sanat pusulası / Korkut Akın
Soru-cevap kısmında ayrıca: Osman Akınhay, Sibel Öz, İnan Çetin, Volkan Hacıoğlu, Ayşe Alben Altunç
