Kopoy

Geçmişini temize çekecek bir adam. Müspet bir vazife için İstanbul'a yolculuk. Çocukluk arkadaşı Kerem. Kerem'in nişanlısı Banu. Ve kapı deliğinden gözetlemeyle başlayan hastalıklı bir tutku. Kopoy, İstanbul'un göbeğinde arızalı bir aşk hikâyesi... Taşradan gelip İstanbul'da bir iş hanına hapsolan; olamamanın, yapamamanın mağduru Osman'ın hikâyesi.. İnsandan, dokunmaktan, aşktan uzaklaşıp kendini kendine hapsedenlerin yitik bir dilde dokunaklı öyküsü Burası İstanbul, Şirinevler mi, bilmek zor. Kopoy'da yeni İstanbul belki de çok eski, çok küskün bir taşra. Baştan sona taşra akşamlarının derin kasvetini hissettim. Barış Andırınlı ilk romanı Kopoy'da çok etkileyici bir yazar olarak karşımıza çıkıyor. Türk edebiyatının büyük ustası Esendal'ı aratmayacak bir anlatımla, yer yer ironiye, yer yer içlenişlere savrulup giderek. Ve elbette bizi de savurarak. Kopoy ‘nasıl satarım' çukuruna yuvarlanmış bugünkü edebiyat ortamında ‘öz edebiyat' soluğu. -Selim İleri- Barış Andırınlı, nicedir öykü ve romanda yitirdiğimiz yalın, içten dilin en güzel örneğini veriyor. Bu denli yalın bir anlatımla bu kadar samimi, sıcak ve derinlikli bir insan sıcağı estirilebilir. Türkçenin kadim bir şiir dili olduğu kadar, anlatı dili de olduğunu bir kez daha anlamış bulunuyoruz. Kısa cümlelerle çatılmış bir dil evreninin içine daldıkça nasıl hüzünlü bir insan öyküsüyle karşılaşıyoruz. Aşk olsun! -Sadık Yalsızuçanlar- Andırınlı'yı okudum. Gülsem mi ağlasam mı bilemedim. Kopoy tuhaf. Değişik. Çok güzel... -Murat Uyurkulak-