Kumaştan Çalan Terzi

Bütün yataklarını yitirmiş ilk geceden Üstüne kös dövülmüş bir şehirden geçmek zor Ayazdan kıran girmiş bin dallı basmalara Benim dilim varmıyor "şehir düştü!" demeye Kumaştan çalan terzi çalıları eğiyor.. Eğninde eski bir yaz düşmüş kör bir makastan Bir kere tutuştumu bu şiirden geçmek zor Eğilipte geçiyor biçtiği her kumaştan Benim dilim var "şiir düştü!" demeye Terzi kumaştan çalmış ellerini seviyor Ağzını bıçak açmaz bir elleri var onun Issız ve yazısız bu nehirden geçmek zor Bir ırmağı düşlerdi gök hiç hesapta yokken Benim dilim varmıyor "nehir düştü!" demeye Çalınmış kumaşlardan terzi bir dağ dikiyor Birikmiş urbaların o vakitsiz uykusu Dağılınca git gide, düşü birden geçmek zor İpliğini sürüyen bir iğnenin gözüyle Benim dilim varmıyor "bu bir düştü!" demeye Kumaştan çalan düştü terzi o her şeyi biliyor