Şu an göz göze olduğunuz bu kitap kendisinden önce yazılmış her şeyle tartışmaktadır. Bu kitap açtığı yeni kulvar “teorik roman” türünde yazılmış ilk kitaptır. Daha da tehlikelisi dili kullanarak dili reddetmeye çalışır.
Yalnızca anlam yaratanlar, anlamı arama ve ondan şikâyet etme hakkına sahiptir.
Evrensel tek sorun Ben'dir.
Dünyamız insan yaşamına elverişli değildir. Şeyler onu dizayn ederek daha uyumlu yapmaya çalışır. Çok geçmeden ya da ancak ölürken anlayabileceğimiz tek bir şey vardır; dünya Ben'i kendine uydurmuştur; hayatta kalmak için onun koşullarına göre yaşamış ve her türlü zorlamayla işleyişe ayak uydurarak tüm bir oxymoron altında erimişimdir. Ben artık Biz'dir. Tıpkı her şey gibi yabancı gözüken dünya, bir gezegen olmanın dışında onun içinde yer almamız için yer açmıştır bizlere kendinde yaşamamız için kendini kazdırmıştır, bir tür retorikle ondan başka herhangi bir yerde yaşamayacağımıza ikna etmiş; ne başka bir yer aramamıza ne de kendi isteğimizle ölmemize müsaade etmiştir ve Ben nasıl Biz olduysa, birkaç diyalektik sonra da Dünya, Dünyamız'dır artık. Hep beraber Şey'lerin arasında yer almamızın tek nedeni henüz cevaplanamamış bir zorunluluksa eğer ve Şey'lerden başka, her seferinde hiç ihtiyacımız olmayan şeyleri arıyorsak bir insanda, bizi birbirimize bağlayan; o çok gerildiğinde hepimizi yok edecek iplerden bahsetmek mümkün değildir çünkü ipler mükemmel yoğunlukla gerilip kaslarımız üzerine derin baskıyı yaptığında bile onları gevşetmek yerine bir uzvumuzu kaybetmeyi tercih ederiz çünkü. Ne dünya için hiçbir şey ne de hiçbir şey için dünya ideal değildir. Ve Biz olamayan Ben tüm anlamda yanlışsa polemik için şu soruyu sormalıdır Biz'lere: Neden en duyarsız olduğumuz şey yanı başımızda çekilen acıdır?
Şu an göz göze olduğunuz bu kitap kendisinden önce yazılmış her şeyle tartışmaktadır. Bu kitap açtığı yeni kulvar “teorik roman” türünde yazılmış ilk kitaptır. Daha da tehlikelisi dili kullanarak dili reddetmeye çalışır.
Yalnızca anlam yaratanlar, anlamı arama ve ondan şikâyet etme hakkına sahiptir.
Evrensel tek sorun Ben'dir.
Dünyamız insan yaşamına elverişli değildir. Şeyler onu dizayn ederek daha uyumlu yapmaya çalışır. Çok geçmeden ya da ancak ölürken anlayabileceğimiz tek bir şey vardır; dünya Ben'i kendine uydurmuştur; hayatta kalmak için onun koşullarına göre yaşamış ve her türlü zorlamayla işleyişe ayak uydurarak tüm bir oxymoron altında erimişimdir. Ben artık Biz'dir. Tıpkı her şey gibi yabancı gözüken dünya, bir gezegen olmanın dışında onun içinde yer almamız için yer açmıştır bizlere kendinde yaşamamız için kendini kazdırmıştır, bir tür retorikle ondan başka herhangi bir yerde yaşamayacağımıza ikna etmiş; ne başka bir yer aramamıza ne de kendi isteğimizle ölmemize müsaade etmiştir ve Ben nasıl Biz olduysa, birkaç diyalektik sonra da Dünya, Dünyamız'dır artık. Hep beraber Şey'lerin arasında yer almamızın tek nedeni henüz cevaplanamamış bir zorunluluksa eğer ve Şey'lerden başka, her seferinde hiç ihtiyacımız olmayan şeyleri arıyorsak bir insanda, bizi birbirimize bağlayan; o çok gerildiğinde hepimizi yok edecek iplerden bahsetmek mümkün değildir çünkü ipler mükemmel yoğunlukla gerilip kaslarımız üzerine derin baskıyı yaptığında bile onları gevşetmek yerine bir uzvumuzu kaybetmeyi tercih ederiz çünkü. Ne dünya için hiçbir şey ne de hiçbir şey için dünya ideal değildir. Ve Biz olamayan Ben tüm anlamda yanlışsa polemik için şu soruyu sormalıdır Biz'lere: Neden en duyarsız olduğumuz şey yanı başımızda çekilen acıdır?
