Nasbü'r-Raye, ''hadislerle fıkıh'' şeklinde özetleyebileceğimiz önemli bir eserdir ve mezhepler tarihi için önemli bir gelişmedir. İmam Zeyleî hicri 700, miladi 1270 senelerinde konuyu ele alarak bu önemli eseri meydana getirmiştir. Hz. Ebu Hanife'nin “fıkıhta kaynak” kabul ettiği hadisleri, Hanefi mezhebinin temel eserlerinden olan Hidaye kitabında geçen sıralamaya göre yazmış, sonra da "hadis usulü" ilmine göre her hadisin derecesini beyan etmiştir.
Bu öneminden dolayı tarih boyunca hep bu "kaynak" eserden istifade edilmiş ve fıkıh kitaplarında geçen hadis kritiğinde pek çok âlim onu kaynak göstermiştir. Hatta kitabı daha da önemli kılan diğer yönü de hiç göz ardı edilemeyecek olan Hanefi mezhebinin hadisten delillerini, genellikle diğer üç mezhep olan Şafii, Maliki ve Hanbelî kaynaklarıyla da karşılaştırması ve aralarında en sahih/zaif hadislerin hangi mezhepte olduğunu tespit etmesidir.
Aynı zamanda bu tarihi kitap, günümüzde kaynak verilmeden ve hadislerin ''sahih, zaif, hasen, meşhur'' gibi dereceleri hiç belirtilmeden yazılan ilmihaller için de okuyucuların elinde "kaynak" vazifesi görecektir. Çünkü çoğu zaman ilmihal ve fıkıh kitaplarında geçen hadisler için pek çok okur kuşku ile "acaba bu hadis sahih midir" diye kendi kendine sorar, ama çoğu zaman sıhhatini test etme imkânını bulamaz. İşte bu kitabın "fıkıh" sahasında yaptığı en önemli ve en büyük katkı bu ''kuşkuyu giderme'' olacaktır.
Bu kitabın 2000 sayfa civarındaki Arapça orijinal metni, tercüme edilirken mütercim tarafından özetlenerek kısaltılmıştır. Böylece vakti değerli olan uzmanların kaynağa ulaşmaları ve halkın anlaması daha da kolaylaşmış olacaktır.
Nasbü'r-Raye, ''hadislerle fıkıh'' şeklinde özetleyebileceğimiz önemli bir eserdir ve mezhepler tarihi için önemli bir gelişmedir. İmam Zeyleî hicri 700, miladi 1270 senelerinde konuyu ele alarak bu önemli eseri meydana getirmiştir. Hz. Ebu Hanife'nin “fıkıhta kaynak” kabul ettiği hadisleri, Hanefi mezhebinin temel eserlerinden olan Hidaye kitabında geçen sıralamaya göre yazmış, sonra da "hadis usulü" ilmine göre her hadisin derecesini beyan etmiştir.
Bu öneminden dolayı tarih boyunca hep bu "kaynak" eserden istifade edilmiş ve fıkıh kitaplarında geçen hadis kritiğinde pek çok âlim onu kaynak göstermiştir. Hatta kitabı daha da önemli kılan diğer yönü de hiç göz ardı edilemeyecek olan Hanefi mezhebinin hadisten delillerini, genellikle diğer üç mezhep olan Şafii, Maliki ve Hanbelî kaynaklarıyla da karşılaştırması ve aralarında en sahih/zaif hadislerin hangi mezhepte olduğunu tespit etmesidir.
Aynı zamanda bu tarihi kitap, günümüzde kaynak verilmeden ve hadislerin ''sahih, zaif, hasen, meşhur'' gibi dereceleri hiç belirtilmeden yazılan ilmihaller için de okuyucuların elinde "kaynak" vazifesi görecektir. Çünkü çoğu zaman ilmihal ve fıkıh kitaplarında geçen hadisler için pek çok okur kuşku ile "acaba bu hadis sahih midir" diye kendi kendine sorar, ama çoğu zaman sıhhatini test etme imkânını bulamaz. İşte bu kitabın "fıkıh" sahasında yaptığı en önemli ve en büyük katkı bu ''kuşkuyu giderme'' olacaktır.
Bu kitabın 2000 sayfa civarındaki Arapça orijinal metni, tercüme edilirken mütercim tarafından özetlenerek kısaltılmıştır. Böylece vakti değerli olan uzmanların kaynağa ulaşmaları ve halkın anlaması daha da kolaylaşmış olacaktır.
