Bu kitabın konusu, bebeklik ve ilk çocukluk dönemini ciddi bir sorun yaşamadan geçiren, zamanında konuşan, kendi işlerini yapabilen, zihinsel olarak tamamıyla normal görünen; ancak okula başladığı günden itibaren okul yaşamı ve öğrenmelerine uyum sağlayamadığı için ailesi ve okul tarafından sorunlu olarak görünen çocuklardır. Bu kitabın yazılmasındaki temel amaç, yazarın yıllardır üzerinde gözlem yaptığı, okul ve aile yaşantıları hakkında bilgi topladığı, ne istediklerini anlamaya çalıştığı risk taşıyan bu çocukları tanıtmak ve onlara nasıl yardımcı olunması gerektiğini ortaya koymaktır. Sayıları hiç de az olmayan bu farklı ve okulda başarısız olan çocukların mutsuzluklarının temel kaynağı anlaşılamamaktır. Aileler çok normal görünen bu çocukların başarısızlıklarına anlam veremedikleri için kendilerini ve çocuklarını hırpalar. Aile öğretmen ve çocuğu, öğretmen aile ve çocuğu suçlama yoluna gider. Bu arada hem okulda hem de evde hırpalanan, ne olduğunu, okulda niçin başarılı olamadığını, evde ve okulda sürekli başarısız olduğu için niçin suçlandığını anlamayan çocuğun ne kadar acı çektiğini kimse görmez. Bu çekilen acıların faturası, maalesef ergenlikle birlikte depresyon, madde bağımlılığı, intihar eğilimi ya da suça yönelme olarak kendisine, ailesine ve topluma çıkacaktır. Bu hale gelmeden, içlerinden sessizce, "Yardım et bana, anne-baba!" diyen seslerini, gözlerinden okuyalım.
Bu kitabın konusu, bebeklik ve ilk çocukluk dönemini ciddi bir sorun yaşamadan geçiren, zamanında konuşan, kendi işlerini yapabilen, zihinsel olarak tamamıyla normal görünen; ancak okula başladığı günden itibaren okul yaşamı ve öğrenmelerine uyum sağlayamadığı için ailesi ve okul tarafından sorunlu olarak görünen çocuklardır. Bu kitabın yazılmasındaki temel amaç, yazarın yıllardır üzerinde gözlem yaptığı, okul ve aile yaşantıları hakkında bilgi topladığı, ne istediklerini anlamaya çalıştığı risk taşıyan bu çocukları tanıtmak ve onlara nasıl yardımcı olunması gerektiğini ortaya koymaktır. Sayıları hiç de az olmayan bu farklı ve okulda başarısız olan çocukların mutsuzluklarının temel kaynağı anlaşılamamaktır. Aileler çok normal görünen bu çocukların başarısızlıklarına anlam veremedikleri için kendilerini ve çocuklarını hırpalar. Aile öğretmen ve çocuğu, öğretmen aile ve çocuğu suçlama yoluna gider. Bu arada hem okulda hem de evde hırpalanan, ne olduğunu, okulda niçin başarılı olamadığını, evde ve okulda sürekli başarısız olduğu için niçin suçlandığını anlamayan çocuğun ne kadar acı çektiğini kimse görmez. Bu çekilen acıların faturası, maalesef ergenlikle birlikte depresyon, madde bağımlılığı, intihar eğilimi ya da suça yönelme olarak kendisine, ailesine ve topluma çıkacaktır. Bu hale gelmeden, içlerinden sessizce, "Yardım et bana, anne-baba!" diyen seslerini, gözlerinden okuyalım.
