Gazeteci ve edebiyatçı Hraçya Koçar, 19 Ocak 1910'da Osmanlı egemenliğinde ki Batı Ermenistan'ın Pakrevant yöresi Kumlubucah köyünde doğar. 1915 soykırımında tüm ailesini yitiren Hraçya soykırımından arta kalan köylüleriyle birlikte 1916 yılında Doğu Ermenistan'ın Eçmiyazin ilinin Vağarşabad bölgesindeki köylere sığınır.
1927 yılında Erivan'a yerleşir. 1929-31 yılları arasında Sosyal Bilimleri Fakültesi'nde eğitim görür. Yazarlık yaşamına "Avangard" ve "Sovyet Ermenistanı" gazetelerindeki çalışmalarıyla başlar. 1934 yılında "Riya Azadi" gazetesinin yazı işleri sorumlusu olur. Aynı yıl Vahan Vartanyan öyküsü 1937'de ise Oksen Vasbur'un Yolculuğu'nu yayımlar. 1941 yılında öyküleri "Jamanagner" (Zamanlar) başlığı altında topluca yayınlanır.
Bir dönem SBKP Merkez komitesinden de yer alan Hoçari hikayelerinde sosyalist idealleri Sovyet insanının ahlaki biçimleniş sürecini işler. Gençlerin eğitimi sovyet yaşamının köylerde yarattığı köklü değişimleri hikayelerinde öne çıkan temalardır. H. Koçar yazarlık yaşamının ikinci on yılına savaş döneminde atılmıştır. Yaratıcılığının asıl teması olan yurtseverlik bu dönemde doruğuna ulaşır.
1941-45 'anayurt savaşı' süresince birçok gazetenin cephe muhabirliğini yapar. "Generalin Kızkardeşi" öyküsü 1945 yılında Pravda gazetesinde yayınlanır. Savaş sonrası Sovyetler birliğinde on yıl boyunca hüküm süren savaş romanları kervanına "Büyük Evin (yurdun) Çocukları" romanıyla katılır. İki ciltlik bu uzun romanında Kızıl ordu içinde teşkilatlandırılan Ermeni birliklerinin İkinci Dünya Savaşı süresince oynadığı rolü konu alır, kahramanlarını anlatır.
Savaş sonrasında 'Sovyet Edebiyatı' 'Vozni' (Kirpi) dergilerinin yazı işleri sorumluluğunu 1946-51 yılları arasında Ermenistan Yazarlar Birliği Sekreterliği görevini üstlenir. 1961 yılında Kızıl Yıldız Nişanı'yla ödüllendirilen Koçar, 2 Mayıs 1965 yılında Erivan'da hayata gözlerini yumar.
Gazeteci ve edebiyatçı Hraçya Koçar, 19 Ocak 1910'da Osmanlı egemenliğinde ki Batı Ermenistan'ın Pakrevant yöresi Kumlubucah köyünde doğar. 1915 soykırımında tüm ailesini yitiren Hraçya soykırımından arta kalan köylüleriyle birlikte 1916 yılında Doğu Ermenistan'ın Eçmiyazin ilinin Vağarşabad bölgesindeki köylere sığınır.
1927 yılında Erivan'a yerleşir. 1929-31 yılları arasında Sosyal Bilimleri Fakültesi'nde eğitim görür. Yazarlık yaşamına "Avangard" ve "Sovyet Ermenistanı" gazetelerindeki çalışmalarıyla başlar. 1934 yılında "Riya Azadi" gazetesinin yazı işleri sorumlusu olur. Aynı yıl Vahan Vartanyan öyküsü 1937'de ise Oksen Vasbur'un Yolculuğu'nu yayımlar. 1941 yılında öyküleri "Jamanagner" (Zamanlar) başlığı altında topluca yayınlanır.
Bir dönem SBKP Merkez komitesinden de yer alan Hoçari hikayelerinde sosyalist idealleri Sovyet insanının ahlaki biçimleniş sürecini işler. Gençlerin eğitimi sovyet yaşamının köylerde yarattığı köklü değişimleri hikayelerinde öne çıkan temalardır. H. Koçar yazarlık yaşamının ikinci on yılına savaş döneminde atılmıştır. Yaratıcılığının asıl teması olan yurtseverlik bu dönemde doruğuna ulaşır.
1941-45 'anayurt savaşı' süresince birçok gazetenin cephe muhabirliğini yapar. "Generalin Kızkardeşi" öyküsü 1945 yılında Pravda gazetesinde yayınlanır. Savaş sonrası Sovyetler birliğinde on yıl boyunca hüküm süren savaş romanları kervanına "Büyük Evin (yurdun) Çocukları" romanıyla katılır. İki ciltlik bu uzun romanında Kızıl ordu içinde teşkilatlandırılan Ermeni birliklerinin İkinci Dünya Savaşı süresince oynadığı rolü konu alır, kahramanlarını anlatır.
Savaş sonrasında 'Sovyet Edebiyatı' 'Vozni' (Kirpi) dergilerinin yazı işleri sorumluluğunu 1946-51 yılları arasında Ermenistan Yazarlar Birliği Sekreterliği görevini üstlenir. 1961 yılında Kızıl Yıldız Nişanı'yla ödüllendirilen Koçar, 2 Mayıs 1965 yılında Erivan'da hayata gözlerini yumar.
