Abdülkadir Bulut, sesiyle, sözüyle, şiirsel tavrıyla, şiirinin biçim, içerik ve tınısıyla yüzde yüz yerli şairimizdir. Hiçbir şeyi ödünç almamıştır: imgeleri, duyguları, düşünceleri, duyarlıkları, şiir tavrı ödünç alınmamıştır, bir konfeksiyon ürünü değildir; ölçüsü alınmış ve usta bir terzinin elinden çıkmıştır. Onun şiiri bedenine tam oturan ve ona yakışan bir takım gibidir; belki güncel modaya bazen ters düştüğü olmuştur, ama kesimiyle, malzemesiyle, bir usta elden çıktığını belli eder, çünkü özümsenmiş bir geleneğin ürünüdür, çünkü gündelik yaşamın, tarihin, kırsal ve sözel kültürün derinliklerinden gelmektedir onun şiiri...
-Özdemir İnce
Özetle söyleyebileceğim, bu şiirleri bir kez daha topluca okumanın, "Nâzım'a Bir Güz Çelengi"nde Neruda'nın Nâzım için söylediği gibi, bana yepyeni duygular kazandırdığıdır...
Köşesini bucağını dolaştıkça umulmadık ayrıntı zenginlikleriyle karşılaştıran, nasıl güzel ve özgün bir şiir! Nasıl özgün bir ses...
Özentisizce, hiçbir süse ve yapmacığa başvurmaksızın halk gibi konuşan, ama böylece de halkın söylemini bir çıta daha yükselten bir halk çocuğunun sesi...
-Ataol Behramoğlu
Abdülkadir Bulut, sesiyle, sözüyle, şiirsel tavrıyla, şiirinin biçim, içerik ve tınısıyla yüzde yüz yerli şairimizdir. Hiçbir şeyi ödünç almamıştır: imgeleri, duyguları, düşünceleri, duyarlıkları, şiir tavrı ödünç alınmamıştır, bir konfeksiyon ürünü değildir; ölçüsü alınmış ve usta bir terzinin elinden çıkmıştır. Onun şiiri bedenine tam oturan ve ona yakışan bir takım gibidir; belki güncel modaya bazen ters düştüğü olmuştur, ama kesimiyle, malzemesiyle, bir usta elden çıktığını belli eder, çünkü özümsenmiş bir geleneğin ürünüdür, çünkü gündelik yaşamın, tarihin, kırsal ve sözel kültürün derinliklerinden gelmektedir onun şiiri...
-Özdemir İnce
Özetle söyleyebileceğim, bu şiirleri bir kez daha topluca okumanın, "Nâzım'a Bir Güz Çelengi"nde Neruda'nın Nâzım için söylediği gibi, bana yepyeni duygular kazandırdığıdır...
Köşesini bucağını dolaştıkça umulmadık ayrıntı zenginlikleriyle karşılaştıran, nasıl güzel ve özgün bir şiir! Nasıl özgün bir ses...
Özentisizce, hiçbir süse ve yapmacığa başvurmaksızın halk gibi konuşan, ama böylece de halkın söylemini bir çıta daha yükselten bir halk çocuğunun sesi...
-Ataol Behramoğlu
