Soğuk Savaş sonrası yeni uluslararası sistemin ne ölçüde düzenli yapı sunduğu konusu uluslararası ilişkilerin en temel tartışmaları arasında yerini korumaya devam ediyor. Dünya, iki kutuplu uluslararası düzen içinde, başat güçler etrafında kümelenen aktörlerden oluşan, birinin diğerine yönelik tahmini kolay dış politika ve güvenlik davranışları sergilediği yapıdan artık çok uzak. ABD ve Rusya gibi eskinin başat güçleri yanında, uluslararası sisteme benzer ve hatta daha fazla etkide bulunmak isteyen, geçmişte göreceli olarak pasif olan Çin ve Türkiye gibi birçok yeni aktörü görmek mümkün. Bu aktörler, gerek küresel gerekse bölgesel düzeyde dış politika ve güvenlik alanlarında rekabet etmelerinin yanında, aralarında pek çok işbirliği örnekleri içeren yoğun ilişki ağları da örmekteler.
Uluslararası sistemde başat ve bölgesel aktörlerin dış politika ve güvenlik çıkarları içerisinde Orta Asya son derece önemli bir yere sahip. Bölge devletleri zengin doğal kaynakları, iç siyasal dönüşümleri, etnik yapıları ve güvenlik sorunlarıyla 1991'de bağımsız olmalarından itibaren Rusya, ABD, Çin, Türkiye ve daha birçok gücün dış politika perspektifleri ile güvenlik arayışlarının odağına yerleşti. Bölge dışı devletlerin gerek tek başlarına gerekse birbirleriyle koordineli olarak ve Orta Asya devletleriyle ortaklaşa yürüttükleri yoğun ilişkiler, birçok ikili ve çok taraflı ekonomik, siyasi ve güvenlik projelerinin, örgütlerinin ve mekanizmalarının ortaya çıkmasını sağladı.
Bu çalışma Orta Asya odaklı dışarıdan içeriye ve içeriden dışarıya geliştirilen yoğun dış politika ve güvenlik ilişkilerini incelemektedir. Rusya, ABD, Çin ve Türkiye'nin Orta Asya devletleriyle olan ilişkileri yanında, bölge içi devletlerin güvenlik ve dış politika yaklaşımları ile Afganistan, Ortak Güvenlik Antlaşması ve Şanghay İşbirliği Örgütleri gibi önemli güvenlik aktör ve yapılanmaları kitabın üzerinde durduğu temaları oluşturmaktadır.
Soğuk Savaş sonrası yeni uluslararası sistemin ne ölçüde düzenli yapı sunduğu konusu uluslararası ilişkilerin en temel tartışmaları arasında yerini korumaya devam ediyor. Dünya, iki kutuplu uluslararası düzen içinde, başat güçler etrafında kümelenen aktörlerden oluşan, birinin diğerine yönelik tahmini kolay dış politika ve güvenlik davranışları sergilediği yapıdan artık çok uzak. ABD ve Rusya gibi eskinin başat güçleri yanında, uluslararası sisteme benzer ve hatta daha fazla etkide bulunmak isteyen, geçmişte göreceli olarak pasif olan Çin ve Türkiye gibi birçok yeni aktörü görmek mümkün. Bu aktörler, gerek küresel gerekse bölgesel düzeyde dış politika ve güvenlik alanlarında rekabet etmelerinin yanında, aralarında pek çok işbirliği örnekleri içeren yoğun ilişki ağları da örmekteler.
Uluslararası sistemde başat ve bölgesel aktörlerin dış politika ve güvenlik çıkarları içerisinde Orta Asya son derece önemli bir yere sahip. Bölge devletleri zengin doğal kaynakları, iç siyasal dönüşümleri, etnik yapıları ve güvenlik sorunlarıyla 1991'de bağımsız olmalarından itibaren Rusya, ABD, Çin, Türkiye ve daha birçok gücün dış politika perspektifleri ile güvenlik arayışlarının odağına yerleşti. Bölge dışı devletlerin gerek tek başlarına gerekse birbirleriyle koordineli olarak ve Orta Asya devletleriyle ortaklaşa yürüttükleri yoğun ilişkiler, birçok ikili ve çok taraflı ekonomik, siyasi ve güvenlik projelerinin, örgütlerinin ve mekanizmalarının ortaya çıkmasını sağladı.
Bu çalışma Orta Asya odaklı dışarıdan içeriye ve içeriden dışarıya geliştirilen yoğun dış politika ve güvenlik ilişkilerini incelemektedir. Rusya, ABD, Çin ve Türkiye'nin Orta Asya devletleriyle olan ilişkileri yanında, bölge içi devletlerin güvenlik ve dış politika yaklaşımları ile Afganistan, Ortak Güvenlik Antlaşması ve Şanghay İşbirliği Örgütleri gibi önemli güvenlik aktör ve yapılanmaları kitabın üzerinde durduğu temaları oluşturmaktadır.
