Yeni Moskova

“Durmayan akım, kor; gözlerimin salgıladığı teker teker kendini asan hislerim bilinmezlik aşınan ve gizle aralanan ağlıyoruz pınarlarda, sınırlarını aşamadığımız son verildi bir iniltiyle ayetlere mısralara düşsel sessizliğinde buruk yalnızlığın.

Son bulumu turuncu örtünün, ürkek sesimin.”