İlk belediye teşkilatı , 1850'li yıllarda İstanbul'da kurulmuştur. Belediye teşilatlanmasında Franssa'dan etkilenilmiştir. Üstelik bu etki , bir ilham şeklinde de olmamış ; bir kurumu , bi usulü , bir düzenlemeyi olduğu gibi aktarmak şeklinde olmuş.
Her ne kadar belediye kurumunu Batıdan ( Fransa'dan) alsak da ; yine de kendi kültürel kodlarımızın etkisini ilk dönem düzenlemelerinde görmek mümkün olabilmiş : Örneğin , belediye teşkilatı için tercih ettiğimiz kavram , Şehremaneti olmuş. ( Bu adlandırma , şehirler üzerinde bir hakimiyet kuran değil de şehirleri bir "emanet" olarak gören bir zihin dünyasının izleri görülüyor.)
Zamanla bu adlandırma terk edilmiş : Cumhuriyeyin ilk yıllarında "şehir idaresi"nden söz edilirken , ilerleyen dönemlerde şehir idaresi yerini , " şehir yönetimi"ne bırakmış. En nihayetinde ," kent yönetimi"nde karar kılınmış. Benzer bir değişim , büyükşehirlerle ilgili de yaşanmış : Eveet , ilgili düzenlemelerde hep "büyükşehir" ifadesi tercih edilmiş ; doğru. Ama gündelik konuşmalarda başka adlandırmaları daha kullanır olmuşuz ; örneğin , büyükşehir belediyesi yerine "anakent belediyesi" veya "metropol belediyesi"ni tercih etmişiz.
Şehirlerin idaresine ilişkin bu değişim , şehre bakışımızdaki değişimin bir yansıması olarak görülebilir. Hemen belirtelim ki , şehre artık bir "emanet" olarak baktığımıza dair imalar , halihazırdaki düzenlemelerde tamemn kaybolmuş durumdadır.
Şehremanet : Bu adlandırmaya göre şehirler bize birer emanettir. Şehrin bir emanet olması , şehir idarecisinin de "şehremini" olarak görmeyi beraberinde getirmektedir ; belediye idarecisi , şehirdeki insaların "emin" olanıdır.
Bugün şehir idareleri en "netamali" işlerin görüldüğü yerlerdir. Netamali işlerin bu kadar yoğun olduğu yerlerde "emin" insalara duyduğumuz ihtiyacın bir kat daha artacağı çok açıktır.
İlk belediye teşkilatı , 1850'li yıllarda İstanbul'da kurulmuştur. Belediye teşilatlanmasında Franssa'dan etkilenilmiştir. Üstelik bu etki , bir ilham şeklinde de olmamış ; bir kurumu , bi usulü , bir düzenlemeyi olduğu gibi aktarmak şeklinde olmuş.
Her ne kadar belediye kurumunu Batıdan ( Fransa'dan) alsak da ; yine de kendi kültürel kodlarımızın etkisini ilk dönem düzenlemelerinde görmek mümkün olabilmiş : Örneğin , belediye teşkilatı için tercih ettiğimiz kavram , Şehremaneti olmuş. ( Bu adlandırma , şehirler üzerinde bir hakimiyet kuran değil de şehirleri bir "emanet" olarak gören bir zihin dünyasının izleri görülüyor.)
Zamanla bu adlandırma terk edilmiş : Cumhuriyeyin ilk yıllarında "şehir idaresi"nden söz edilirken , ilerleyen dönemlerde şehir idaresi yerini , " şehir yönetimi"ne bırakmış. En nihayetinde ," kent yönetimi"nde karar kılınmış. Benzer bir değişim , büyükşehirlerle ilgili de yaşanmış : Eveet , ilgili düzenlemelerde hep "büyükşehir" ifadesi tercih edilmiş ; doğru. Ama gündelik konuşmalarda başka adlandırmaları daha kullanır olmuşuz ; örneğin , büyükşehir belediyesi yerine "anakent belediyesi" veya "metropol belediyesi"ni tercih etmişiz.
Şehirlerin idaresine ilişkin bu değişim , şehre bakışımızdaki değişimin bir yansıması olarak görülebilir. Hemen belirtelim ki , şehre artık bir "emanet" olarak baktığımıza dair imalar , halihazırdaki düzenlemelerde tamemn kaybolmuş durumdadır.
Şehremanet : Bu adlandırmaya göre şehirler bize birer emanettir. Şehrin bir emanet olması , şehir idarecisinin de "şehremini" olarak görmeyi beraberinde getirmektedir ; belediye idarecisi , şehirdeki insaların "emin" olanıdır.
Bugün şehir idareleri en "netamali" işlerin görüldüğü yerlerdir. Netamali işlerin bu kadar yoğun olduğu yerlerde "emin" insalara duyduğumuz ihtiyacın bir kat daha artacağı çok açıktır.
